من از پشـت شـــبهای بی خـاطـره
من از پشـت زنـــدان غـــم آمـدم
مــــن از آرزوهــــــای دور و دراز
من از خواب چشــمان نــــم آمدم
تـــو تعـــبیر رویای نـــا دیـده ای
تـــو نوری که بر ســــایه تابیده ای
تـــو یـک آسمـان بخشش بـی طلب
تـــو بر خاک تردیـــد باریـــده ای
تـــو یک خانه در کوچه ی زنــدگی
تـــو یک کوچه در شــهر آزادگـــی
تـــو یک شهر در سرزمین حــضـور
تـــویی راز بودن به این ســـــادگی
مــــرا با نگـــا هـت به رویــا ببــر
مرا تا تمـــــاشای فـــــردا ببــــر
دلــــم قطره ای بی تپش در سـراب
مــــرا تا تکــــاپــوی دریـــا ببـر
بارمعنوی شعرت خیلی بالاست اگه این شعر مال خودت باشه میپرستمت خدایی مال خودته؟
نه محسن جان . ترانه سرای این کار افشین یدالهی است و با صدای استاد محمد رضا اصفهانی اجرا شده
آهنگش هم قشنگه