این دیوانگست ...
که از همه ی گلهای رز تنها به خاطر این که خار یکی از آنها در دستمان فرو رفته است متنفر باشیم .
این دیوانگیست ...
که همه ی رویا های خود را تنها به خاطر اینکه یکی از انها به حقیقت نپیوسته است رها کنیم.
این دیوانگیست ...
که امیدخود را به همه چیز از دست بدهیم ،به خاطر اینکه در زندگی با شکست مواجه شده ایم.
این دیوانگیست ...
که از تلاش و کوشش دست بکشیم به خاطر اینکه یکی از کارهایمان بی نتیجه مانده است.
این دیوانگیست...
که همه دستهایی را که برای دوستی به سویمان دراز می شوند را به خاطر اینکه یکی از دوستانمان رابطه مان را زیر پا گذاشته است رد کنیم.
این دیوانگست...
که هیچ عشقی را باور نکنیم ، به خاطر اینکه در یکی از انها به ما خیانت شده است ...
این دیوانگیست ...
که همه ی شانس هارا لگد مال کنیم به خاطر اینکه در یکی از تلاشهایمان نا کام مانده ایم ..
این دیوانگیست ...
به امید اینکه در مسیر خود هرگز دچاراین دیوانگی ها نشویم...
گروهی از دانشمندان به سرپرستی لوسی بروان به این نتیجه رسیدهاند که آدمها به عشق نیز معتاد میشوند درست به همان شکلی که به مواد مخدر اعتیاد پیدا میکنند. این دانشمندانبا استفاده از MRI دریافتند که واکنش مغز به عشق درست مانند واکنش آن به مواد مخدر است.
محققان با انجام مطالعه روی 15 فرد عاشق و انجام عکسبرداری از مغز آنان مشاهده کردند که نوع فعالیت مغز در حین عاشقی شباهت زیادی با زمان اعتیاد به مواد مخدر، دریافت پاداش و شکلگیری انگیزش دارد. براون میگوید: عشق رمانتیک در شرایط غم و شادی میتواند به اعتیاد معمولی منجر شود. یافتههای ما نشان میدهد که درد و رنج حاصل از شکست در عشق رمانتیک میتواند نقش اساسی در شیوه زندگی فیزیولوژیک و انداموارگی ما بازی کند.

تــســلــیــت قــلـب صبـــورم
دیــگــه اون دوســت نـــــداره
ســهم اون یه عـشـق تـــازه
ســهم تــــو طـــنــــــاب داره
