من از پشـت زنـــدان غـــم آمـدم

من از پشـت شـــبهای بی خـاطـره

من از پشـت زنـــدان غـــم آمـدم

مــــن از آرزوهــــــای دور و دراز

من از خواب چشــمان نــــم آمدم

تـــو تعـــبیر رویای نـــا دیـده ای

تـــو نوری که بر ســــایه تابیده ای

تـــو یـک آسمـان بخشش بـی طلب

تـــو بر خاک تردیـــد باریـــده ای

تـــو یک خانه در کوچه ی زنــدگی

تـــو یک کوچه در شــهر آزادگـــی

تـــو یک شهر در سرزمین حــضـور

تـــویی راز بودن به این ســـــادگی

مــــرا با نگـــا هـت به رویــا ببــر

مرا تا تمـــــاشای فـــــردا ببــــر

دلــــم قطره ای بی تپش در سـراب

مــــرا تا تکــــاپــوی دریـــا ببـر

سوت قطار

به گل های یاس که نگاه میکنی

انگاری دارن فکر میکنن

یه تفکر سپید

یه سکوت پربار دارن

خیلی نازک هستن

ظریف و کوچیک اما

وقتی میخوای از شاخه جداشون کنی

عطرشونو از هیچ کس دریغ ندارن

حتی توی خونه های قدیمی و کاهگلی هم

باز میشن


خیلی بی ادعا و کم توقع و در عین حال

خیلی بزرگ و زیبا هستن

درست مثل تو

از تو و به یاد تو مینویسم

امشب از تو مینویسم

از تو و قلب رئوفت

از قشنگی محبت

از دو چشمون کبودت

از تو که تو این غریبی

آشنای مهربونی

وای که چشمات پره حرفه

با زبون بی زبونی

امشب از ستاره گفتم

پر نور شد شب تارم
حیفم اومد که به یادت

گلی تو باغچه نکارم

تو خودت یه پارچه مهری

توی آسمون برفیم

قربونت بشه الهی

دل تنهای دو حرفیم

امشب از تو مینویسم

گل یاس مهربونم

که اگه یه روز نباشی

سایت دیشب

مثل یه برگ خزونم

از تو که نور امیدی

توی این شبای تاریک

منو تا خدا کشوندی

توی این جاده ی باریک

امشب از تو مینوسم

ای مسافر غریبه

که خدا تو قلب خستم

مهری از تو آفریده

که خدا تو قلب خستم

مهری از تو آفریده

خدا کنه که بارون بباره

خدا کنه که بارون بباره بباره بباره

آخه تورو به یاد من میاره میاره میاره

به یاد اون شبی که واسه آخرین بار دیدمت

چطور دلت اومد بری من که تورو میپرستیدمت

 
خدا کنه که بارون بباره بباره بباره

آخه تورو به یاد من میاره میاره میاره

به یاد اون شبی که واسه آخرین بار دیدمت

چطور دلت اومد بری من که تورو میپرستیدمت
 

اون شب یه جور دیگه منو نگاه میکردی

یادمه اون شب با بغض منو صدا میکردی

اون شب برای آخرین بار دست منو گرفتی

گفتی خدانگهدار تنهام گذاشتی رفتی

 

خدا کنه که بارون بباره بباره بباره

آخه تورو به یاد من میاره میاره میاره

به یاد اون شبی که واسه آخرین بار دیدمت

چطور دلت اومد بری من که تورو میپرستیدمت

نــوازش

سفری به دور دنیاست ، وقتی دستانم تا انتها ، رویت را نوازش می کنند .

شهر باران

منم مثل تو مات این قصه ام

تو هم مثل من امشبو دعوتی

درست توو همین ساعت و ثانیه

سزاوار زیباترین رحمتی

توو این حس و حال عجیب و غریب

دو تا بال می خوای که روو شوونته

تو از هر مسیری بری می رسی

تو از هر دری بگذری خوونته

از این سفره ها معجزه دور نیست

ببین دست دنیا توو دست منه

دعا می کنم تا اجابت بشه

دعا می کنم چون دلم روشنه

من از عشق بارون به دریا زدم

به بارونو به آسمون دعوتیم

چه مهونی با شکوهی شده!!!

توو این لحظه هایی که هم صحبتیم