تــا بــی نهایت
شعر . موزیک . عکس و کلی مطالب عاشقانهتــا بــی نهایت
شعر . موزیک . عکس و کلی مطالب عاشقانهگاهی برای دیدن عشقت باید سر از رو مهر برداری
هرجای دنیایی دلم اونجاست
من کعبمو دور تو میسازم
من پشت کردم به همه دنیا
تا رو به تو سجاده بندازم
هر روز حسم تازه تر میشه
غرق تو میشم بلکه دریاشم
بیزارم از اینکه تمام عمر
از روی عادت عاشقت باشم
گاهی پرستیدن عبادت نیست
با اینکه سر رو مهر میزاری
گاهی برای دیدن عشقت
باید سر از رو مهر برداری
یک عمر هر دردی به من دادی
حس میکنم عین نیازم بود
جایی که افتادم به پای تو
زیباترین جای نمازم بود
هرجای دنیایی دلم اونجاست
من کعبمو دور تو میسازم
من پشت کردم به همه دنیا
تا رو به تو سجاده بندازم
آغاز زندگی انسان
از بهشت که بیرون آمد، دارایی اش یک سیب بود.
سیبی که به وسوسه آن را چیده بود. و مکافات این وسوسه هبوط بود.
فرشته ها گفتند: تو بی بهشت می میری. زمین جای تو نیست. زمین همه ظلم است و فساد.
انسان گفت: اما من به خود ظلم کرده ام. زمین تاوان ظلم من است.
اگر خدا چنین می خواهد، پس زمین از بهشت بهتر است.
خدا فرمود: برو و بدان جاده ای که تو را دوباره به بهشت می رساند از زمین می گذرد، زمینی آکنده از شر و خیر، آکنده از حق و از باطل، از خطا و صواب، و اگر خیر و حق و صواب پیروز شد تو باز خواهی گشت وگرنه...
و فرشته ها همه گریستند.
اما انسان نرفت.
انسان نمی توانست برود.
انسان بر درگاه بهشت وامانده بود.
می ترسید و مردد بود و آن وقت خدا چیزی به انسان داد. چیزی که هستی را مبهوت کرد و کائنات را به غبطه واداشت.
انسان دست هایش را گشود و خدا به او اختیار داد.
خدا فرمود: حال انتخاب کن. زیرا که تو برای انتخاب کردن آفریده شدی. برو و بهترین را برگزین که بهشت، پاداشِ به گزیدن توست.
عقل و دل هزاران پیامبر نیز با تو خواهند آمد، تا تو بهترین را برگزینی. و آنگاه انسان زمین را انتخاب کرد. رنج و نبرد و صبوری را.
و این آغاز زندگی انسان بود.
سیبی که به وسوسه آن را چیده بود. و مکافات این وسوسه هبوط بود.
فرشته ها گفتند: تو بی بهشت می میری. زمین جای تو نیست. زمین همه ظلم است و فساد.
انسان گفت: اما من به خود ظلم کرده ام. زمین تاوان ظلم من است.
اگر خدا چنین می خواهد، پس زمین از بهشت بهتر است.
خدا فرمود: برو و بدان جاده ای که تو را دوباره به بهشت می رساند از زمین می گذرد، زمینی آکنده از شر و خیر، آکنده از حق و از باطل، از خطا و صواب، و اگر خیر و حق و صواب پیروز شد تو باز خواهی گشت وگرنه...
و فرشته ها همه گریستند.
اما انسان نرفت.
انسان نمی توانست برود.
انسان بر درگاه بهشت وامانده بود.
می ترسید و مردد بود و آن وقت خدا چیزی به انسان داد. چیزی که هستی را مبهوت کرد و کائنات را به غبطه واداشت.
انسان دست هایش را گشود و خدا به او اختیار داد.
خدا فرمود: حال انتخاب کن. زیرا که تو برای انتخاب کردن آفریده شدی. برو و بهترین را برگزین که بهشت، پاداشِ به گزیدن توست.
عقل و دل هزاران پیامبر نیز با تو خواهند آمد، تا تو بهترین را برگزینی. و آنگاه انسان زمین را انتخاب کرد. رنج و نبرد و صبوری را.
و این آغاز زندگی انسان بود.
جـــدایــــی
اگه دستم به جدایی برسه ، اونو از خاطره ها خط می زنم
از دل تنگ تموم آدما، از شب و روز خدا خط می زنم
اگه دستم برسه به آسمون ، با ستاره ها قیامت می کنم
نمیذارم کسی عاشق نباشه، ماهو بین همه قسمت می کنم
وقتی گاهی من و دل تنها می شیم ، حرفای نگفتنی رو میشه دید
میشه تو سکوت بین آدما ، خیلی از ندیدنی ها رو شنید
قصه ی جدایی ما آدما ، قصه ی دوری ماست از خودمون
قصه ی من و تو از لحظه ی عشق ، قصه ی سادگی گمشدمون
دوری من و تو از لحظه عشق قصه سادگیه گم شده مون
اگه دستم به جدایی برسه اونو از خاطرها خط میزنم
از دل تنگ تموم آدما از شب و روز خدا خط میزنم
از دل تنگ تموم آدما، از شب و روز خدا خط می زنم
اگه دستم برسه به آسمون ، با ستاره ها قیامت می کنم
نمیذارم کسی عاشق نباشه، ماهو بین همه قسمت می کنم
وقتی گاهی من و دل تنها می شیم ، حرفای نگفتنی رو میشه دید
میشه تو سکوت بین آدما ، خیلی از ندیدنی ها رو شنید
قصه ی جدایی ما آدما ، قصه ی دوری ماست از خودمون
قصه ی من و تو از لحظه ی عشق ، قصه ی سادگی گمشدمون
دوری من و تو از لحظه عشق قصه سادگیه گم شده مون
اگه دستم به جدایی برسه اونو از خاطرها خط میزنم
از دل تنگ تموم آدما از شب و روز خدا خط میزنم
