دوسـت می دارم

تو را به جای همه کسانی که نمی شناختم دوست می دارم

تو را به جای همه روزگارانی که نمی زیسته ام دوست می دارم

 برای خاطر عطر گستره ی بیکران و برای خاطر عطر نان گرم برای خاطر برفی که آب می شود، برای نخستین گل برای خاطر جانداران پاکی که آدمی نمی رماندشان

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که دوست نمی دارم دوست می دارم

جز تو، که مرا منعکس تواند کرد؟ من خود، خویشتن را بس اندک می بینیم.

بی تو جز گستره یی بی کرانه نمی بینیم میان گذشته و امروز.

 از جدار آیینه ی خویش گذشتن نتوانستم می بایست تا زندگی را لغت به لغت فراگیرم راست از آن گونه که لغت به لغت از یادش می برند.

تو را دوست می دارم برای خاطر فرزانه گی ات که از آن من نیست

 تو را به خاطر سلامت به رغم همه آن چیزها که جز وهمی نیست دوست دارم برای خاطر این قلب جاودانی که بازش نمی دارم

 تو می‌پنداری که شکی

به حال آن به جز دلیلی نیست

 تو همان خورشید درخشانی که بر من می تابی  هنگامی که به  خویش مغرورم 

تورا با خاطر دوست داشتن دوست میدارم

بـاغ شـیشـه ای

پا به خواب تو گذاشتم

بس که بیداری کشیدم

من چقد حوصله کردم

تا به خواب تو رسیدم

****

کاشکی دوس داشتنای ما

عشقای همیشه ای بود

قلبا فانوسای روشن

دنیا باغ شیشه ای بود

****

پشت خنده ی من اشکه

پشت گریه ی تو خنده

کی تو این بازی تازه

دل کهنه می پسنده

****

با تو بارونی و عاشق

زیر چتری که خیاله

چقد این قصه قشنگه

چقد این لحظه محاله

بنویــس , عاشق خــسته...!

بنویس، عاشق خسته! بنویس!

عشق ُ با خط ِ شکسته بنویس!

                                               تو رَجزخونی ِ این حنجره ها،                          

                                               از دل ِ به خون نشسته، بنویس!

 بنویس که این صدای بی دروغ،

عُمریه نخورده مَسته! بنویس!

           بنویس که اوج پرواز کلاغ                  

                                               مثل ِ این زمونه پسته! بنویس!                                                 

 یه نفر تو سرزمین ِ شبْ هنوز، 

 دل به تاریکی نبسته ! بنویس!  

قاصـــدک

قاصدک غم دارم

غم آوارگی ودربدری

غم تنهایی وخونیین جگری

قاصدک وای به من همه ازخویش مرامیرانند

همه دیوانه ودیوانه ترم میخوانند

مادرمن غم هاست

مهدوگهواره ی من ماتم هاست

قاصدک دریابم!روح من عصیان زده وطوفانیست...

آسمان نگهم بارانیست

قاصدک غم دارم

غم به اندازه ی سنگینی عالم دارم

قاصدک غم دارم

غم من صحراهاست

افق تیره اوناپیداست

قاصدک دیگرازاین پس منم وتنهایی

وبه تنهای خود درهوس عیسایی!

وبه عیسایی خودمنتظرمعجزه ای غوغایی

قاصدک زشتم من زشت چون چهره ی سنگ خارا

زشت مانن زال دنیا

قاصدک حال گریزش دارم

میگریزم به جهانی که درآن پستی نیست

پستی ومستی وبدمستی نیست

میگریزم به جهانی که مراناپیداست

شایداین نیزفقط یه رویاست

دروغـــه...

 دروغـــــــــــــــه   همه ی دنیا دروغه

                                   دروغـــــــــــــــه همه ی عشقا دروغه

دروِغــــــــــــــــه  لحظه های عاشقونه

                                 دروغــــــــــــــــه خنده های بی بهونه

هر کی گفت دوستت دارم بدون دروغــه

                                هر کی که گفت عاشقتم بدون دروغـــه

عاشقا هیچوقت ندارن رنگ دو رنگــــی

                           یه دنیا دارن پر پاکی و قشنگــــــی